کاغذ دیگری از دفتر کند و شروع کرد به نوشتن . به حرف های مادر هم گوش نکرد .

پروانه خیلی وقت ها مشغول نوشتن نامه برای پدرش بود .حالا که پدر نبود و نمی دانست کی بر میگرده ترجیح می داد برایش نامه بنویسد 

هر کس به خانه یشان می امد پروانه کاغذ هایش را به او نشان می داد .

گاهی هم با همان لحن شیرین و کودکانه بعضی از نوشته هایش را برای او می خواند ببین خاله برای بابا چی نوشتم 

خاله می خندید می دانست پروانه بلئ نیست بنویسد اما چیزی نمی گفت 

میشه برام بخونی خوشگلم چی نوشتی 

نوشتم بابایی خیلی دوست دارم /کی برمیگردی 

داستانی که با زبان کودکانه با باباش سخن میگوید که در جنگ است 

گاهی می توان فقط با نوشتن فقط خودمان را اروم کنیم 

#لا گل